martedì 2 settembre 2014

Prufummu di scavicciu

de Domenico Battaglia

Tristi,
sulitariu,
inducantatu und’a rena
c’u ’entu chi ti spazza
e t’inonda di salinu,
m’ammalia u silinziósu cantu
chi veni lentu
da u to malinconicu giardinu.
Cume quandu sbirrizzaiu, zitéddu,
und’a cuna du me scóddu
drintu a chéti
da femminiccia e di l’aiacciu
a rincurrì u sóli chi nascía
… a ciambuttàni l’ondi.
Strintu in mezzu ai diti
ti cunfundu, avà,
a l’armuníi luntani
di terri svaniti,
eternu cunsólu
in quisti brindeddi di tempu
… und’u bugghju
chi s’appresta.
E quandu u vilu biffardu
da notti incatinigghjarà
und’u silenziu
l’abbandunata via
e dunarà u me rispiru
a’ terra e a u mari,
si truarani ancóra
liggéri e pirduti tracci
d’un córi tristi e luntanu
cunfusi all’adóri tóu,
prufummu anticu,
sintimentu arcanu,
pe una strada accinnata, senza tempu,
chi muta cunduci
a u me urtimu affannu.


Nessun commento:

Posta un commento