S'ultimu
sònniu
de
Angelo Porcheddu
Ognunu
chi a sa vida ojos abberit,
a
daghi sa, “rejone” in mente avverat…
a
su mundu fantasticu s’accherat
chi,
galanas immazines offerit,
e
de prommissas s’anima coberit
chi
prinza ’e sònnios in su cras isperat.
In
su tzelembru a bolt’a fala e piga
unu
sònniu azzendet sos Lampazis
de
giambare chimeras e disizos
in
sa cherfida realidade amiga
pro
lassare in su tempus dultze istiga
de
amenos cuncretos contivizos,
Ma
non sempre brionat e fiorit
che
semene in sos sulcos de sa vida
ca
si lu tudat sa chelva sidida
chena
s’umore si siccat e morit,
e
cando un’annada non favorit:
istoiga
est s’incunza o aurtida.
A
mie puru, in sa tanca ’e sos annos,
che
semene tuddidu hant a fiottu,
ma
in s’andera ’e sa vida non tottu
sos sònnios m’hant dadu
fruttos mannos
ca
de sos pius in tempos tirannos,
sa
naschida insoro hapo connottu.
Cussos
tempos chena paghe ne dolu,
de
su “sònniu mannu”, mi hant s’iscasciu
furadu,
e che l’hant postu in su calasciu
inue
est mortu... ancora in su bratzolu,
e
sas alas, prima ’e leare ’olu,
m’hant
truncadu e... restadu so in basciu.
Ma
non mi dolet s’est cussu isvanèssidu
in
sas tulas de su ’eranu meu,
ne
piango si calcunu granzeu
pro
non bolare, no hapo merèssidu,
ca
prego chi s’avveret s’aggradèssidu
sònniu
chi hapo como, cun recresu.
Non
sonni’oro ne meritu ’e lodes
in
sas dies chi mi restant de fronte,
ma
de ’ider dicciosos in su monte
de
sa vi da, pighende sos nebodes,
e
cun virtudes e nobiles dodes
lompende
a unu lùghidu orizonte.
Quintu
Premiu - Premiu Logudoro, Tema: Apo unu sònniu - Otieri 2011
Nessun commento:
Posta un commento