Adiu
Gioventude
de
Sebastiano Bosu
Adiu
tantu amada gioventude
grazia
ca m'as dadu in s'istagione
forzas
e brios e tanta salude;
tando
fia ligeri che puzone
e
brincaia che fiadu rude,
ma
non che tòrrada cuss'occasione
pro
chi sos annos birdes e fozidos
che
unu sonnu mi sunu isparidos.
Che
fumos de incensu happo s'ammentu
olande
cun su brassamu in sas alas
de
sos tempos chi fattu mi han cuntentu
lusingheris
de pompas e de galas.
Oe
nd'intendo appena su lamentu
ca mi han de bottu giradu
sas palas;
sas legges naturales dadu
han prou
cuncedinde
onzi cosa a tempus sou.
Oras
bellas e dies tramuntadas
bos
happo in sa memoria continu
pro
cando battizzadu mi han sas fadas
in sos benales currinde a
trainu.
Cantos
ammentos, cantas pizzinnadas
in
sa prima carrela 'e su destinu!
ue
sos coros cun s'amore curana
dies
e oras bellas pagu durana.
Sonniende
promissas e iscusas
mi
ch'est passadu impresse su 'eranu,
ca
de sa vida musicas e musas
si
che sun tramudadas a lontanu;
finidu han de cantare sas
pubusas,
oramai
no est pius manzanu
de
una die chi tardu est avreschida,
de
una vida chi 'olende est creschida.
Solu
s'amore a campare m'azzuada;
finas
a cando s'alenu mi restada,
susteninde
su corpus, chi no ruada,
cando
a bolare s'anima s'apprestada
e
in s'eternu padente si cuada;
tando
nè dies nè oras si festada
pro
chi sa vida nostra 'e custu mundu
est
in s'eternidade unu segundu.
Nessun commento:
Posta un commento