sabato 22 settembre 2018

Pipia antiga de Marinella Sestu



Pipia antiga
de Marinella Sestu

Sena ‘e pasiu su sinu
ancora anninniat
disigius de mamma.

Intre is didus marrìus
is pisus de s’arrosariu funt misterius.

Surrungius as serrau
in su calasciu
de is bisus impossìbilis
incadenaus
a su pantàsima de un’ amori
chi t’at boccìu s’ànima.

Strangia
in s’aposentu bonu de s’ospìziu
acciuvada in s’ottomana a froris scolorius
de attesu paris
unu pilloneddu attitirigau
unu pilloneddu stasìu
surdu a is ciucìus
de chini comenti tui no bivit.

No scis
cantu ses bella
arrosa colori de vaniglia
is raius de su mericeddu
ti losingant
e tui reìna
in su scurìu de badas chi t’ingiriat…
finze Caravaggiu t’iat a pintai.

Ti biu pipìa antiga
accabai s’arrosariu in prantu…

In cussas làmbrigas
scoberru
su càbidu scappiau de su perdonu.



Bambina antica. Instancabile il grembo/ancora culla/desideri di madre./Tra le dita scarnite i grani del rosario sono misteri./Rimpianti hai chiuso/nel cassetto dei sogni impossibili/incatenati/al fantasma di un amore/che ti ha ucciso l’anima./Estranea/nella stanza buona dell’ospizio/immersa nel divano con i fiori sbiaditi/uccellino infreddolito pari/uccellino smagrito/sordo ai cinguetìi/di chi come te “non vive”./Non sai /quanto sei bella/rosa colore di vaniglia/i raggi del meriggio/ti carezzano/e tu regina/nell’inutile buio che ti aggira…/anche Caravaggio ti dipingerebbe./Ti vedo/bambina antica/finire le preghiere in pianto…/in quelle lacrime/scopro/il lembo disciolto del perdono.



Nessun commento:

Posta un commento