lunedì 8 luglio 2019

A bortas de Gesuino Curreli



A bortas
de Gesuino Curreli        

A bortas mi dimando ite gabale
mi torrant a sa mente istravagante
custas rimas chircadas cun costante
impignu, da chi serro su portale.

Ca no isetto nisciunu: mescamente
su sero, cando intendo soledade,
e cun malinconia torro a s’edade
antiga consumida dulchemente.

E giogo cun fiamas prus ardentes
de amores tempestosos, e buferas
de palpitos, sentidos e chimeras
chi m’ant nutridu in oras innotzentes.

E un’ innotzente contu torrat solu
in bucca ‘e sa fumosa ziminera,
si solet, malinconica, sa sera
daremi un’agasazu, unu consolu.

Che Venere cullada dae sas undas
bessit vergine e bella dae su mare,
gai mi torrant a pizu tottu impare,
dae sas umbras lontanas e profundas,
ammentos chi dia cherrer mentovare.

E tando pro frimmare ‘onzi mamentu,
sas oras de amorosa imbriaghera,
imbento sa poesia cun sa manera
onesta de chie prestat giuramentu.

E galu m’innamoro, e so cuntentu
de poder rennovare, presumidu,
s’idea chi sia poete riveridu,
ma lasso custas rimas a su ‘entu.




Nessun commento:

Posta un commento