Sonu
gurdu
de
Pietro Delogu
Appenas
ruttu
a
sa pedd’ ‘e sa luche
m’at’irroccadu
a
frùscios de “thilioccas”
s’ustinu.
M’a’battisciadu
sas
carres pizzinnas
su
ocu ‘e sa ziminèra,
e
“currulài”
annuadu
m’at’iffustu
sos
pilos nigheddos.
Mi
connoschian
suberjos
e chercos
de
sor muntricos nadìos,
e
s’orolozu
de
sa turre bentosa
mi
toccheddaba’
sas
oras surtìdas.
A
sonu gurdu
como
son
sonanne
sas
campanas de brunzu,
e
chin bentos d’iscra-ruja
ozas
attonzìles
che
son munnanne
de
mene
dae
sa carrera eremada
finas
s’ammentu.
Una
runchina tardìa
a
bolu ch’er’leanne
amores
e isperas
dolores
e penas.
A
ube
che
los at’a isperder?
Ma
sangradu
‘e malincunìa,
er’murinne
su
sole.
“Currulai”:
rizolu de bidda”
“Thilioccas”:
turbini di vento; sinistre divinità foriere di sciagure.
2°
premio sezione versi sciolti “S. Portolu - Marieddu Masala” - Silanus- 2017
Nessun commento:
Posta un commento