Cantonedda
ferida
de
Salvatore Fancello
Cantonedda
ferida dae manu
bola
peri su mundu a s' infinidu
e
torra dae nou a cuddu nidu
che
rundine chi torrat a beranu,
dae
'nue trescas malas fitianu
t'
an mantesu luntana e t' an feridu.
E
surca sas arturas de s'aera
montes,
incantos e tancas frorias
sicura
e forte, comente fachias
cando
'olaias alligra e lizera
peri
sos litos,barrosa e fiera
juchende
novas in tottu sas ghias.
Bae!
Non las timas sas rundines fassas
chi
mancu s'assimizan a puzones!
Mancari
tamben tottu sos contones
lassan
sos filos de sas malas trassas!
Cola
semper onesta ! Inue passas
non
ses incumandada chei sos drones.
Ne
as bisonzu de facher mischinos
nen
de t'uffrare sa pum' ei sa pinna,
bae!
Seca s'aèra semper dinna
de
juchere sestados versos finos...
Nen
mai ti 'endas po pacos sisinos
in
sas partas anticas de Sardinna.
E
dae cue,'e s'onesta bandela,
chi
a tramas isortas o a rimas
as
bentuladu dae tottu sas chimas,
mantene
netta sa limpida tela,
chi
lugat in sa notte che candela
in
chelos artos in locos ch' istimas.
E
cando dae s' artura che vedetta
che
'ides sos imbolicos eccollos
nara:
"Sos premios mantenidebollos
ca
sa cantone mia est semper netta!
A
ghitte servit a esser poeta
si
si fachen praderas e imbrollos ?
Nessun commento:
Posta un commento