lunedì 14 ottobre 2019

Esodo… de Giovanni Piga



Esodo…
de Giovanni Piga 

Chirco ma non resesso
de la pintare in malas
sa Ruche sana ‘e su sentiu umanu.
Tando meledo e pesso:
s’aere juttu alas
pro bolare che rùnchine in beranu
a tenner sos lampizos
d’unu cras de mezoru pro sos Fizos

Ma su tempus mischinu
chi semus pedicande
non mi lassat respiru ‘e libertade,
ca s’ómine cainu
sos pessos est lubande
a su sentidu de s’umanidade…
e non bi ridet chizu
ube de pache non b’at assimizu.

Si miro a ocru isortu
non bio che isporu
in pupias de zente isprasumada,
faghinde s’iscunnortu
isperande, in cudd’oru,
de acatare sa “terr’impinnada”
chi lis diat cossolu
e alas nobas pro pesare bolu.

Dego b’ispero galu
in sa sapidoria
e s’abistesa ‘e s’ómine “sapiente”,
chi non pichet su malu
sa binta a sa nadia
pro chi su tempus nobu beniente
potat rider galanu
in su coro ‘e su mundu fitianu.

Fortzis so cantadore
de sònnios ebbia
e non cumprendo s’àlinu ‘e sa Ruche:
est gosu o est dolore?
est pena o poesia?
Aperie-mi s’àghidu ‘e sa Luche
chi pota chirriare
su bene dae su male… e isperare.


Binchidore de su Trofeo “Antonio Pes” de Bortigali – 2017





Nessun commento:

Posta un commento