Cantzoni naramia de Benvenuto Lobina

Cantzoni, naramia su chi as biu,

cantzoni de malasorti e di amori,

cantada in seti notis de lugori,

cantada in seti noti de scoriu.

 

Cantzoni machillota e bagamunda

torrada de Campidanu cun su tallu,

intrendu t’apu biu in mesu ballu

a zùmiu, che perda scuta a frunda.

 

Ma ti ndi ses fuia cun su bentu,

cantzoni poborita e prantulea,

fuia de su cuili e de sa lea,

po nci acabbai in d-unu bastimentu.

 

E in d-unu bastimentu ses torrada,

cantzoni chentza de prexu ne sentidu;

ti scurtat calincunu mesu scidu,

sa luna no, sa luna nc’est intrada.

 

Però sa luna in celu at a torrai

chi abarras, cantzoni, in domu tua,

e cantas po s’amori fatu a cua,

po is ogus niedhus de gomai.

 

E po chi no s’arrendit, cantzonedha,

canta, e po chi s’arrendit canta de prus,

canta sa gioventudi, a nosu dus,

a sa becesa acanta de sa forredha.

 

Canta po chini ti scurtat in galera,

canta po chini ti scurtat in presoni,

canta po chini bolis ma, cantzoni,

no cantis cun boxi furistera.

 

I a mei faimia unu prexeri:

abarra po mi fai cumpangia.

Est berus su chi berus no creia:

sa vida est unu cani chentza de meri.

 

E deu seu stori chentza de pinna,

deu seu una càscia chentza de crai

isbuidada de totu su dinai.

Deu seu unu santu béciu de linna.

 

No, bai: tui ses che i s’arriu,

cantzoni mamma e filla de cantadori,

scurtada in pagus notis de lugori,

scurtada in meda notis de scoriu.

 

 

https://www.luigiladu.it/poesias/cantzoni_naramia.htm