giovedì 2 aprile 2020

Pobera Mama de Costantino Longu



Pobera Mama
de Costantino Longu      

 Pobera mama! essende
sola orassionende
in domo cun serena e santa idea,
fizu tuo in cuile
cun dunu frustu vile
de ladros si agattat in pelea:
fit sa luna già fora
e s’ ama pasculende fit ancora.

Fit disarmadu e solu
senz’ aere oriolu
chi li suzzedat disgrassias malas,
de su cane a s’ avvisu
s’ agattat de improvvisu
dainant’ inghiriadu e dae palas,
d’ omines pagu onos
chi de s’ anzenu si faghen padronos.

Contr’ a-i cussos tales
infames criminales
si girat issu de ira pienu;
difendet cun furore
su fruttu ‘e su suore
de tantos annos de teracc’ anzenu,
senza cunsiderare
de su chi nde podiat capitare.

Contra de cussos viles
armados de fusiles
balet a nudda su sou podere;
l’ occhin barbaramente,
vittima innozzente
est ruttu pro su propriu dovere:
ma sas piaes suas,
creschen, Sardigna, sas birgonzas tuas.

Non s’ est cherfidu rendere,
moridi pro difendere
cun onore sas baccas e-i s’ ama,
però su pensamentu
in s’ istremu momentu
est bistadu pro te, pobera mama;
in sa breve agonia
at de zertu esclamadu: “Mamma mia!”

Pobera mama, invanu
isettas su manzanu
chi a domo torret a sa matess’ ora;
esclamas cun affannu:
“Fizu meu tentu at dannu
su no esser torradu a domo ancora!”
Giustu presentimentu,
ca troppu grae est su dannu ch’ at tentu.

T’ attin novas de luttu
chi fizu tuo est ruttu
frittu cadavere in sa terra fritta.
Naras cun discunfortu:
“Prite mi l’ ana mortu?
Motivos non nd’ aiat de vinditta:
sa sua giovinesa
in onestu tribagliu l’ at ispesa.

Fizu meu, proite
mi toccat chi ti attite
senza chi tue presente che sias?
Prite sò proibida
donzi tua ferida
de l’ infunder cun sas lagrimas mias?
Mi consumo in piantu
mentre tue ses solu in campusantu.

Ahi, mundu malignu!
Tue non nde fis dignu
de finire in modu goi feu!
Non ti lu poto dare
primma ‘e ti sepultare,
s’ urtimu asu, fizu, fizu meu!
S’ urtimu asu, fizu isventuradu,
deris primm’ ‘e tuccare mi l’as dadu!”



Nessun commento:

Posta un commento