lunedì 11 maggio 2020

Umbras e lugores de Maurizio Faedda





Umbras e lugores
de Maurizio Faedda       

Sutta sa manta ‘e sas nottes nieddas
umbras appalpidende su terrinu,
cracan su ‘iradorzu ‘e su destinu,
moven che pàsidu ‘olu ‘e papeddas.

Addainanti e cando addaisegus
e a boltas las giughes a costazos,
mujas sutta su pesu ‘e sos biazos
de ingiustìscias chi giughes cun tegus.

Pórrini manos e bratzos istraccos
in sos gianniles de s’umanidade,
cun mìmulas, pedende caridade,
sas trumas de isciaos e teraccos.

Lébiu a passu peri s’impedradu
cando chiettas sun sas balentias
e sos masones de sas tribulias
merian sutta su chelu aumbradu.

Si feteres attoppu a s’umbra mala
chi ‘éntulat de uncu sa bandela,
punta sos pes e càmbia carrela,
ódiu e briga che lessas cudd’ala.

Umbras ch’an postu craccas in su ludu,
a chertu in coro, istragu, dolu e penas,
in sinu ‘e sas misèrias terrenas
be-i perden sa vida chen’impudu.

Naes chi pintan freguras de rughe
e no at umbras s’àlvure brujada,
pasat s’iscuru in sa notte ammajada
isetende su die a fagher lughe.

Umbras chi abbunzadu an sa funtana
sulan sas grinas a intro sas serras
e-i sos fogos de sas cuntierras
affùmigana s’ ‘adde soliana.

De cussas umbras no appas timores
chi cun s’iscuru ‘e sa notte ispaneschin,
cando biancos chintales avreschin
ispramminende tulas de lugores.

Cun sa rejone tòrrana cabales
tando si pesan giaresas che nie
ch’a lughe atzenden a fatta de die
su triunfu ‘e su bene cun sos males.

Mentzione de Onore - Setzione A - Poesia in rima - Prémiu Biennale de Poesia in Limba Sarda - “A pes de Santu Padre” - Bortigale, Annu 2017
 



Nessun commento:

Posta un commento