Umbras
e lugores
de
Maurizio Faedda
Sutta
sa manta ‘e sas nottes nieddas
umbras
appalpidende su terrinu,
cracan
su ‘iradorzu ‘e su destinu,
moven
che pàsidu ‘olu ‘e papeddas.
Addainanti
e cando addaisegus
e
a boltas las giughes a costazos,
mujas
sutta su pesu ‘e sos biazos
de
ingiustìscias chi giughes cun tegus.
Pórrini
manos e bratzos istraccos
in
sos gianniles de s’umanidade,
cun
mìmulas, pedende caridade,
sas
trumas de isciaos e teraccos.
Lébiu
a passu peri s’impedradu
cando
chiettas sun sas balentias
e
sos masones de sas tribulias
merian
sutta su chelu aumbradu.
Si
feteres attoppu a s’umbra mala
chi
‘éntulat de uncu sa bandela,
punta
sos pes e càmbia carrela,
ódiu
e briga che lessas cudd’ala.
Umbras
ch’an postu craccas in su ludu,
a
chertu in coro, istragu, dolu e penas,
in
sinu ‘e sas misèrias terrenas
be-i
perden sa vida chen’impudu.
Naes
chi pintan freguras de rughe
e
no at umbras s’àlvure brujada,
pasat
s’iscuru in sa notte ammajada
isetende
su die a fagher lughe.
Umbras
chi abbunzadu an sa funtana
sulan
sas grinas a intro sas serras
e-i
sos fogos de sas cuntierras
affùmigana
s’ ‘adde soliana.
De
cussas umbras no appas timores
chi
cun s’iscuru ‘e sa notte ispaneschin,
cando
biancos chintales avreschin
ispramminende
tulas de lugores.
Cun
sa rejone tòrrana cabales
tando
si pesan giaresas che nie
ch’a
lughe atzenden a fatta de die
su
triunfu ‘e su bene cun sos males.
Mentzione
de Onore - Setzione A - Poesia in rima - Prémiu Biennale de Poesia in Limba
Sarda - “A pes de Santu Padre” - Bortigale, Annu 2017
Nessun commento:
Posta un commento