Che
rios aundados
de
Eliano Cau
Che
rios aundados
de
temporadas malas,
nues
nieddas
gràidas
de dolu
nos
ammantan su coro.
Unos
a unos
morin
sos sentidos,
morit
sa dignidade
in
sa vilesa,
e
totu est nudda
su
ch’iden sos ojos
cando
pioet ràndine
de
morte
e
pàstinat osseras
in
totue.
Primmósigas
che
colan sas traschias,
isparin
in trabentos
de
arcanu,
e
deo, firmu inoghe,
so
pedra mudulida
appupiada.
No,
non m’at fatu ‘onu,
e
mancu a frades meos,
s’abbesada
fittiva
a
su dolore,
pro
ite su Cainu
intanadu
in intragnas
neulosas,
parat
trampas marranas
a
sos tristos Abeles
aturdidos.
Solu
che solu
e
foras de corte,
donzunu
est cagliadu,
surdu
e tzegu,
accusciadu
in
sa lèria sua
prus
inculpada,
cun
s’isettu
de
unu raju ‘e oro
chi
ruppat
da
unu chelu
‘e
piedade.
Mentzione
in sa setzione B de su cuncursu de poesia "A pes de Santu Padre"
Bortigale 14/9/2017
https://www.luigiladu.it/poesias/che_rios_aundados.htm
Nessun commento:
Posta un commento