sabato 15 agosto 2020

In cussa finitia de Giuanne Chessa

 

In cussa finitia de Giuanne Chessa


Cuss’abba de s’arréjunu

irgutada chin làmbrigas,

intro de una crea de terra

s’est assutada,

suspida dae su colare

chi trata trada nos at leadu ràglia;

geo chin sa caratza de sa vida

leo fitianu andàines chi istruncant

in camineras de ascràglios,

Bois lépiu

bo che seziz coladu in nàschida

e pustis in liminares de màrghines de néulas…

 

ah! Lu tempu…!

 

Dia chèrrere ischire

ite pessàizis

de sos pessares meos

de tando,

de imbrabbugliadas imprentas

de tando cando perunu atocu poníazis

pesende sa ghizza asselenada

dae ischires.

 

Isco chi iscanzides commo

in sas laras buntadas de paràulas,

isco chi bidides commo

in ogros lúghidos

istrossas e assétios

in cussa finitia

de s’arvatare e ghetare…

semenare.

 

__________________

Tra il finire.

 

L’acqua del discorrere

sgocciolata con le lacrime,

si è asciugata

dentro una zolla di terra,

assorbita dal tempo

che ha seguito le nostre impronte;

io con la maschera della vita

imbocco vie che deviano

in sentieri aridi,

Voi leggero

mi avete anticipato nella nascita

e dopo nel limitare di terre di nubi…

 

ah! Lu tempu…!

 

Vorrei sapere

quale era il vostro pensiero

sul mio pensare

di allora,

di confuse scritture

di allora quando non esprimevate critiche

sollevando il volto rasserenato

dal sapere.

 

Adesso so che sorridete

tra le labbra unte di parole,

adesso so che vedete

con gli occhi lucidi

dolori e serenità

tra il finire

dell’arare e spargere…

seminare.

 

09/03/2018

 

 

https://www.luigiladu.it/poesias/in_cussa_finitia.htm

Nessun commento:

Posta un commento