Su cantu de sas Parcas, cussu solu
T’est corona pro cantu ses terriosu;
in luttu solitariu e dolorosu
lassas fizos chi non tenent consolu.
Dae s’Oriente lontanu in d’unu bolu
Ses bennidu a siccare cuddu gosu
De s’italica terra e s’Adiosu
As bestidu de lagrimas e dolu.
Mancu un’urtimu basu ne un attitu
In sa cara de babbu meu istimadu
…in cale gruta de morte, in cale abbitu
Ses naschidu, chie t’at ingeneradu?
Fortzis carchi dimoniu malaitu
Dae s’iferru profundu t’at bocadu.
Roma su 30 de Martzu 2020
Nessun commento:
Posta un commento