Lunas
de
Gonario Carta Brocca
Giara
sa luna
sa
luna mia…
Sa
luna ‘e sos poetas nostros
chi
in mizas de versos l’an cantada.
Luna
lìmpia
chi
che fogu colait in sa carrera
alluende
vulcanos de isperas
allisande
sas pedras de sa ‘ia;
ischidaiat
sos betzos
e
sos ojos pitzinnos inchendiat
chin
tintas d’orizontes de mistériu…
In
notes iscurosas
una
berrita ‘e prata
poniat
a sos nuraghes
e
a sos disamparados
una
prominta ‘e lughe
chi
addurcaiat su coro
illeviande
nessi
po unu mementu
sas
ràntzigas piaes de s’esistèssia.
Luna
d’amore
chi
prìntzipes connotu at chene coro…
Luna
de vida
chi
mancu d’unu bisu est prus sa mere…
Luna
perdida
in
àndalas ue totu est aparièssia
e
sa vida
bisos
de vida morit…
Su
lugore at perdidu
sa
luna mia braghera
e
arrancat che a mimi:
non
prus poeta ‘e lughe
ma
poveritu e solu
chin
s’innùtile gàrriu
de
seru istantissadu
chi
nemos prus disizat.
…
Una luna…
una
luna ‘e dillìriu
po
coro istracu de poeta antigu…
Primu
prèmiu setzione B in sa de 5 editziones de su cuncursu de poesia "A pes de
Santu Padre" Bortigale 14/9/2017
Nessun commento:
Posta un commento