martedì 2 settembre 2014

Un'arregodu po consolu


de Vincenzo Piu 

De allegria - su celu si colorit
ca su menjanu mi spraxit lugori,
tra nais - che pillonis in amori
gemas de simpatia in sinu frorit
po gosari de fruttus su druciori,
ma dogna fror-in pressi si scolorit
ca un’ala fecunda s’indi morit…
e prestu in coru crexit su dolori.

Su malumor-in prenu m’at cassau
e in pettus m’inserrat sa tristura,
no bis coloris bellus ne figura
chi t’alligrit su coru axiau.

Serenu no agatu in custu tretu
ca nebida mi velat sa virtudi…
e chi cuberi paxi est de escludi
mentris bisu un’àiri de abetu.

Mancari bona siat sa saludi
s’edadi jei mi ponit in truméntu
ca sa tristesa est-in auméntu
e su scunfortu sighit a iscudi.

A binja bandu in circa de apentu
ma no fatzu faina de cabali,
liggiu librus e contus in giornali
e prus nudda mi donat su cuntentu.

Dogn-argumentu parit chene sali
ca de aintru nd’essit marigori,
anca froriat lillus de amori
oi m’intendu puntas de pugnali.

Mai penzamu de sighiri assolu…
ca istima stringìa caramenti,
mentris in coru tengu solamenti
un’arregodu appena po consolu.

2° Premio a LUVULA TI CANTO - LULA 2013


Nessun commento:

Posta un commento