de Vincenzo Pira
Pacas paràulas
naràs a s’iscusiu
un’umbra iscura
cunzau l’at sos ocros.
Po unu mementu
sa tristura
pariat prus levia
perdia in d’unu mare ‘e dolore.
Unu luchinzu debile
chi non daiat prus luche
morindesiche
a sa muda.
Alaìan pacas lacrimas
acras che achedu
in sa cara martorià
dae unu tempus maleitu.
Sinnos de morte
in pazinas de sufrimentu
de contos anticos
de un’eressia caticà.
Nessun commento:
Posta un commento