de Giovanni Bellisai
De sa spina depu fuiri
E finas de su bentu chi dda bolat,
Poita, issa, pungit, cravat
E fait mali..
A i bortas, pitica,
Intrat in su bestiri,
Donat fastidiu e no dd’agatas;
Pagu bortas ti dd’agatas, fini fini,
Intrada in coru, andendi cun su sanguni,
Fendi mali a totu tui.
Circu in logu ‘e spina de no passai
O de passai allargu, tenendi contu
De sa ia chi pesat su bentu,
Po no regolli atera sufferenzia..
Ma hoi torrat a domu
Una spina manna,
Partia chene ferri, a bentu suu..
Torrat pagu tempus a cresura
Ma, puru chi abbruxat e fait mali,
Dda depu stringi forti fina a coru,
Faendi stiddiai sanguni a terra!
A s’annu benit sabudu una dì..
Est chi de su bentu calat
Filla mia, sa spina marigosa,
Bolàda appena a poziu in terra allena.
Prima classificata sezione verso sciolto Viniscola 2013
Nessun commento:
Posta un commento