giovedì 20 giugno 2013

Bazi in bonora

de Giangavino Vasco

Subra sos padros mios
sas umbras sun calande
de nues chi minettan temporada.
De sos bundantes rios
su murmuttu m’est nande
chi s’abba insoro est tùrbula e luada.

Cun sa mente atturdida,
so chircande un’amparu
po poder custu tempus affrontare;
sa muta ch’est fuida
de su chelu prus jaru,
ma non risulto a mi l’ismentigare.

Bazi in bonora dies de lugore,
chi consolu a cust’ànimu azis dadu,
como sa tanca ‘ostra apo lassadu
po caminare in terras de dolore.

Bazi in bonora dìligos fiores,
chi coloridu m’azis sos beranos,
cando bos nde collia cun sas manos,
incantadu da’ nuscos e colores.

Un’isperza m’infundet
de tèbias pispias,
mentres lentu camino in cust’andera.
Sa mente si cunfundet
in sas peleas mias,
chircande in chelu lughes de ispera.

Un’iscàmpulu ‘e sole
m’iscaldit sa carena,
fortzis ancora attesu est sa tempesta…
E paret chi che ‘ole
in d-una terra anzena.
Bazi in bonora, tìnnidas de festa.

1° Premio alla II Edizione del Premio di Poesia "Santu Mauru" – SORGONO 25 maggio 2013
 
 

Nessun commento:

Posta un commento