venerdì 21 novembre 2014

Tue no l'ischis


de Carla Casula 

Apo leadu a ciafos su sole
pro chi sa lughe mi siat tumba;
como m'ammunto de fritu
e bufo sa nieddura,
in sos mamentos chi inghiriant sa die.

Apo iscarrafiadu sa luna
cun pispiristas de rabbia,
a banda 'e unu tempus tzegu
chi mai at cherfidu intendere
sos gutios de su coro meu fiudu.

E t'abbaido chena t'idere
cun manos tzopas,
cando s'iscuru falat sas iscalas,
assurzia de cuzones
inue linghere tristuras.

Tue no l'ischis
ma s'erba cuat lambrigas
suta s'umbra chi no bies
e sa uca mia, ispozada
no sonat pius risitos
in cust'edade birghine.


Nessun commento:

Posta un commento