Sa mama
de
Giovanni Loddo
De su die
chi m’ana cuncepidu
Dae mama
in s'intragna generadu
In intru
noe meses soe istadu
Finzas a
su die candu so naschidu
E poi Mama
in brazos m’at giutu
Sempre
istrintu a s'amorosu sinu
E i su
latte sou genuinu
De sas
pettorras suas apo sutu.
Cantu
carignos issa mi at dadu
Nendemi
cun'amore: «Caru lizu»
E at
pregadu a Deus chi su fizu
Esserad in
sa vida fortunadu.
Ammento
puru candu in sa dimora
Mi cantaiada
bellas poesias
E deo
cussas dulches melodias
In sas
origias las intendo ancora.
In su
barsolu cun meda recreu
Mi ninnaia
cun'amore e brama
Nende:
«Dromi tesoro, ses cun Mama
Drommi
dromi tranchillu, fizu meu».
E poi m’at
leadu a manu tenta
A mie in
proa a caminare in cue
Deo
caminaia a pesa-rue
E issa
vigilende sempre attenta.
Finalmente
leadu apo su olu
E apo solu
solu caminadu
Intendo
Mama chi ad’esclamadu
Nende: «O
fizu meu, itte consolu!»
Poi
arrivadu in giovana enfansia
M’at dadu
bona un'educassione
Avertendemi
in d'ogni occasione
Timende
pro non faghere mancansia.
E finzas
candu adultu diventadu
I meste
istada sempre vigilante
E s'amore
sinzeru pius costante
Mai de
parte sua mi est mancadu.
Poi unu
die sa trista partensia
Pro candu
so paltidu in terr’anzena
Itte
tristura, cun dolore e pena
Ca m’est
mancada ‘e Mama sa presenzia.
In sos
annos de permanensa in Franza
M'este
arrivadu unu telegrama
De
ch'ap’ischidu chi fit molta Mama
Su coro
m’at feridu cun sa lanza.
Apo legidu
chi Mama fit molta
Ca su Deus
Divinu l’at decisu
E andada
sind’este de improvvisu
E non
1'ap’ida pro s'ultima olta.
M'adoraiat
cun sensu profundu
Cun veru
garbu e tanta zenia
Deo no ia
dare a Mama mia
Mancu pro
tottu s'oro ‘e custu mundu.
Sa Mama
est vera un'Anghelu custode
Candu amat
su fizu che tesoro
E l’at
dadu sas venas de su coro
Issa si
chi meritada milli e lode.
Menzione
Speciale Concorso di poesia sarda “Istillas de lentore” Ulassai 2005
Nessun commento:
Posta un commento