de Vittorio Falchi
a Saveriu
Mi brujat s’ammentu de te
fizu amadu
chi pius no che ses
e m’assaccarrat de pena e tristura.
Ite frittu istasero!
M’acchero a sa ventana
e mi pinto in aeras
altas e brunzas
de atunzos bentosos
sas aes chi s’attruman
e tuccan e isparin
in orizontes tejanos de neula.
E resto solu
su disisperu in coro
boidu de afficos.
E mi timo chi benzan sas biddias
de sa notte niedda,
chi m’afferren
e m’imbolighen
cun cannaos chi gelan
sos ultimos
alenos tebios de vida.
19 de lampadas de su 2014
Nessun commento:
Posta un commento