Lacanas de sida

de Antonio Sannia

............tia cherrer mirare,
sos putzones in bolu,
sos isteddos chi sun in sas aeras;
su caddu de domare,
su brincu 'e su crabolu,
in sas tancas su currer de sas feras.
Sa rundine in su niu,
sas abbas de su riu,
su matzone chi faghet galaveras.
Allegras mariposas,
sas abes chi s'appentan cun sas rosas.

...................ma depo abbaidare,
boes e domadores,
tirinagos chi ligan che cadena
po fagher ammudare,
sentidos e valores,
e de sambene prenan sa carena.
Pitzinnos in sa gherra,
sos males de sa terra,
feminas chi connoschen solu pena.
Sas caras cun su velu,
chi faghen dannu po pigare a chelu...........

................lagrimas de dolore,
de fizos e de mamas,
de sos babbos chi sun in tribulia;
ca non b'at prus laore,
ismarridas sas 'amas,
sas manos presas da' sa carestia.
Non connoschen suore,
ma toccos de mudore,
ch'ammasedana donzi balentia.
E lacanas de sida
ch' inserran sas isperas de sa vida...........

............ma cras torrat s' 'eranu,
acchimat donzi ranu,
sas aeras sun prenas de lugore;
e cun fagher arcanu,
sa manu cun sa manu,
chircamos paghe, gosu e raru amore.

Prima classificata al 3° concorso di poesia "Luisa Monti" Bosa- anno 2014 - "S'omine est naschidu liberu e in d'ogni logu est incadenadu"