venerdì 17 aprile 2015

Sant’Antoni de su 'ocu


de Vincenzo Pira 



In su mese de ennarzu, sa sera de su dechesette su romasinu brusande ammentat a tottu su dovere de li torrare gratzias a su santu chi nos at dau su 'ocu in terra.
“Medas seculos fachet sa Sardinna it tottu prena de astrau e b’aiat una istajone sola: su ierru. Sempere frittu siat in terra siat in chelu. Non b’ait vida ma tottu it drommiu.
B’ait focu e calore solu in s’ifferru. Sant’Antoni bidende ca sa vida non ischidat in s’astrau picat e che acchirrat a s’ifferru chin su bàcalu de trulliu.
Apustis de aere toccheddau meda vortas a sa enna niedda lompet a aperrere su diaulu de guardia.
- Ite cheres? Baetiche chin pares tuos ca inoche non b’at locu po zente che a tie.
- Ieo enzo aneconde mandau dae chie cumandat in su chelu e in sa terra e custu ti bastet; in prus ti naro ca soe enniu solo a pompiare e minch’ando derettu dae custu locu de isperdissiu.
Po narrere ca cumandat issu su dialu si ponet a ridere e li narat a Sant’Antoni:
- Ello cussu baccalu de trulliu a ghite pitzicat? A sinzale de chie non balet a nudda.
Sant’Antoni non narat nudda e pompiande sas catastas de tenniperu alluttu s’appresiat comente chi siat a misurare su calore.
Che picat una brasa alluta in da intro de sa ‘erula e si che essit dae s’ifferru chene saludare sos diaulos.
C’at battù su ocu in sa terra e si l’at dau a sos omines. Dae cussu mementu sa terra s’ischidat, s’iscuru lassat locu a sa luche e imbentat su eranu e s’istade.
Sa terra si colorat de irde e s’astrau alimentat sos rìos de abba frisca.
E peri sos sardos, torrande gratzias a Sant’Antoni, connoschent su ocu e cuminzant a cochere su mandicu, irmenticandesi de su frittu e de sa cosa crua.
Dae tando, donnnia annu in Durgali, a sa ‘esta de Sant'Antoni, si achet su ocu de romasinu. Po ammentare ca sa luche inchet s’iscuru.


Nessun commento:

Posta un commento