domenica 26 aprile 2015

Su cantu de su teracu pastore


de Vincenzo Pira

(Ammentos de Fabrizio De Andrè)

In nue frorit su romasinu
b'at una untana iscura
a nue andat su destinu
unu ilu de tristura.

Cale est sa manu zusta
non mi l'ant mai imparau
cale est su numene eru
alu non mi l'hant contau.

Cando sa luna perdet sa lana
e su putzone sa gana
donnia anzelu in cadenas
e donnia cane appeddat.

Pica sa tristura in manos
e ghettachela a frumene
esti de ozzas su dolore
e prenalu de prumas.

In donnia ozza de lidone
dae neco a mare
c'appo lassau carchi pilu
in donnia eliche un'iscrittu
de sas resorzas mias.

S'amore de domo
s'amore de biancu istiu
no l'appo mai connotu
no l'appo mai traiu .

Babbai astore,
mammai pazzarzu
in pittu de sa suludra
sos ocros chene undu
accumpanzant sa luna.

Notte notte sola
sola che su ocu de domo
pone sa conca tua
in su coro miu
e a pacu a pacu
lassalu morrere.


Nessun commento:

Posta un commento