Sa
mama
de
Giovanni Loddo
De
su die chi m’ana cuncepidu
Dae
mama in s'intragna generadu
In
intru noe meses soe istadu
Finzas
a su die candu so naschidu
E
poi Mama in brazos m’at giutu
Sempre
istrintu a s'amorosu sinu
E
i su latte sou genuinu
De
sas pettorras suas apo sutu.
Cantu
carignos issa mi at dadu
Nendemi
cun'amore: «Caru lizu»
E
at pregadu a Deus chi su fizu
Esserad
in sa vida fortunadu.
Ammento
puru candu in sa dimora
Mi
cantaiada bellas poesias
E
deo cussas dulches melodias
In
sas origias las intendo ancora.
In
su barsolu cun meda recreu
Mi
ninnaia cun'amore e brama
Nende:
«Dromi tesoro, ses cun Mama
Drommi
dromi tranchillu, fizu meu».
E
poi m’at leadu a manu tenta
A
mie in proa a caminare in cue
Deo
caminaia a pesa-rue
E
issa vigilende sempre attenta.
Finalmente
leadu apo su olu
E
apo solu solu caminadu
Intendo
Mama chi ad’esclamadu
Nende:
«O fizu meu, itte consolu!»
Poi
arrivadu in giovana enfansia
M’at
dadu bona un'educassione
Avertendemi
in d'ogni occasione
Timende
pro non faghere mancansia.
E
finzas candu adultu diventadu
I
meste istada sempre vigilante
E
s'amore sinzeru pius costante
Mai
de parte sua mi est mancadu.
Poi
unu die sa trista partensia
Pro
candu so paltidu in terr’anzena
Itte
tristura, cun dolore e pena
Ca
m’est mancada ‘e Mama sa presenzia.
In
sos annos de permanensa in Franza
M'este
arrivadu unu telegrama
De
ch'ap’ischidu chi fit molta Mama
Su
coro m’at feridu cun sa lanza.
Apo
legidu chi Mama fit molta
Ca
su Deus Divinu l’at decisu
E
andada sind’este de improvvisu
E
non 1'ap’ida pro s'ultima olta.
M'adoraiat
cun sensu profundu
Cun
veru garbu e tanta zenia
Deo
no ia dare a Mama mia
Mancu
pro tottu s'oro ‘e custu mundu.
Sa
Mama est vera un'Anghelu custode
Candu
amat su fizu che tesoro
E
l’at dadu sas venas de su coro
Issa
si chi meritada milli e lode.
Menzione
Speciale Concorso di poesia sarda “Istillas de lentore” Ulassai 2005
Nessun commento:
Posta un commento