martedì 15 maggio 2018

A bois.... de Salvatore Fancello



A bois....
de Salvatore Fancello   

Una poesia po sas feminas, tropu frecuente vittimas de abusu, de violenzia e de morte

Si dia resessire da 'onzi cosa
comente faghet s'ape, a nde 'ogare
su nettare prus durche, po bos dare
chin su coro serenu a un' a una..
una pintura a lampizos de luna
e unu distillu 'e lentores de rosa.

O che puma chi 'olat lena lena
a bos faghere 'entu in sas massiddas,
po assutare in ojos sas istiddas
de lagrimas versadas de dolore,
chin cussas belvas chi azis dadu amore
però bos han torradu orrore e pena.

O puru a bos cantare a sas aèras
una cantone prena de cossolu,
pesada chin istima a bois solu
reinas de saveine in s'esistentzia,
vittimas de abusu e violentzia
de manos assassinas e de feras.

E nde dia pigare dae mesu
de su frore sos nettares prus bios
po los iffunder custos versos mios
in sos granzeos de sa dilighia,
e bos narrer : atzettadela est sa mia
essentzia chi no hazis mai intesu !

E gasi dia faghere chin totu
cuddos chi chin sa fortza prepotente
chircan de pinnigare attera mente
a su meschinu modu 'e faghe' issoro,
ma chircadelu in fungudos de coro
su galateo chi no hazis connotu !

E istringhendebos, tottu inghirlandadas
chin bois a intundu e zeo in mesu,
li dia narrer a chie no l' hat cumpresu :
non binde cheret francas de astores !
A las bides ? Sas feminas son frores
e che-i sos frores cherene trattadas !

3° premio Santu Lussurgiu 2013




Nessun commento:

Posta un commento