Longarina
po sa vida e po sa morte
de
Vincenzo Pira
Vostè
podet,
po
piachere,
iscurtare
custas pacas paraulas
chi
m’intendo bos deppo narrere? ...
-Emo,
ma non nares irvaliores
ca
mi achent male a sas uricas e a sa conca.
-Sinnores
chene passiessia
bos
tocat a iscurtare
si
non cheris chi tottu che finat male.
Duncas,
bos deppo contare
cosas
graes,
chi
solu in parte isco,
ma
sa siessia ostra
at
a cumprendere e tottu.
Contau
m’ant in bisione
it’est
sa belesa de sa vida
e
s’ispantu ‘e sa morte,
de
su tempus e de s’eternu.
Bellu
est in su coro
su
ballu torrau
cando
bell’a bellu
s’incanudit
su pilu.
E
nen tottu andat bene
si
sa vida si ch’ acabat
e
no ischimus
ne
su comente
ne
su puite.
Si
pompias sa vida mia
cantu
sufrimentu
in
su travallu obricau
acatais
miseria,
remitania
e
lacrimas ispartas in tottue.
Tocat
m’est in eressia
sa
cumpanza prus bella
prus
de cantu podia disitzare
e
cando l’amento de nieddu estia
nudda
de prus potto pedire.
Sa
belesa de su chelu
e
sas nues chi ballant
sartande
lestras
che
zovanas a primu pilu
e
s’anima mia las sitzit
prus
grae de pessamentos
e
de tempus isperdiu.
No
isco si sa vida de vostè
l’at
fattu ustare durcuras
o
si s’andalas chi at connottu
sont che a sas mias
de mùtria,
sufrimentu
e
dolores.
E
a mesu camminu de sa vida
cussitzos
de badas po tottu
picae
su caddu e batzieboche.
Nessun commento:
Posta un commento