Bivia in sa Niera
e,
lassadu apo inie
su
menzus pro a mie.
Amentos
de pitzinna
e,unu
fogu 'e linna
pro
sas dies de nie.
Non
cantiat s'istria
e
bi fut allegria.
Totu
custu est passadu.
Andada
mi che soe
ma,
in dies de oe
sas
isperas sognadas
non
si sun avveradas.
Iseto
bonu proe
e,
mesudie puru
mustrat
su chelu iscuru!
Isetende
su menzus
sas
dies passan gai
sena
cambiare mai.
Girat
sempre sa roda
ma
non certu pro moda.
Sun
in meda oramai
ch'an
perdidu s'ispera
in
custa triste andera.
Non
si faghen ‘alere
ca,
ateros sun meres
e,
non tenen poderes.
Sos
animos afrantos,
gai,
istudan sos cantos.
Paren
de misereres…
Enanti
fun de gioia,
como
mancu de noia.
Su
risu at a torrare?
In
sa cara ‘e... s’isposa
cun
in manu sa rosa?
Ti
cherimos 'eranu,
e,
nde sias fitianu
ca,
ses atera cosa.
Sognamos
bona ura
chentza
una vida iscura.
I°
Premio al Concorso di Desulo del 2017
Giudizio
espresso dalla giuria:
Sa
niera
La
cristallina fluidità, la sonorità morbida e suadente e insieme netta e
scandita, la schietta immediatezza lirica. Sentimenti che attraversano rime che
possiamo seguire in un percorso intenso e struggente, partendo da "Sa
Niera" e arrivando all'auspicio del ritorno de "su 'eranu " e de
"su risu in sa cara 'e s'isposa ". Un susseguirsi di versi
crepuscolari che sintetizzano, come foglie in autunno, uno stato d'animo
espresso senza alcun compiaciuto indugio e un realismo e una fierezza tutti
sardi.
Nessun commento:
Posta un commento