Arpas
de poeta
de
Tonino Fancello
Unu
coro…
‘e
messia…
m’intregat
a sa notte
e
mi sonat chin s’arpa
sos
cantos de Omero
fattos
d’impastu‘e
sambene‘e poeta.
In
runda...
son
sas musas
cantan
supra sas penas
ballos
de disisperu
profanande
s’iscuru
chi
trazat in sa groppa
sos
sentidos,
e-a
passu lestru lestru...
s’isorvene
sos tunchios
chi
madrican su sale in sas feridas.
Sa
notte vagabunda....
m’erpilat
sa zirada
e
lunadigas lunas
iscudene
sas lantias
supra
boidos boccales de ispera
e
tempestas d’isteddos m’asselian
chin
tronos d’alabastru
iscainde
sos soles in s’aera.
Sonnios....sonnios....
de pratta...
m’isorven
sas peleas
e
iscurto sos sentidos
chi
paren galu arestes
e
trazan in sa groppa
sas
paches profanadas de su mundu.
Mi‘erin
sa colada
e
curro a pè in carcheddu
supra
dolos e fados de sa sorte.
B’ido
una manna rughe...
son
gutzande sos craos... in pes de su messia
e
chin sa conca bassa est precande su mundu
chircat
un’isperanzia in mesu s’infinidu po sa terra.
Primo
Premio Ozieri Premio Logudoro 2017
Nessun commento:
Posta un commento