de Luigi Suergiu
Arrocca ‘e granitu in mesu ‘e mari
ses su spantu de su mundu,
chi girendi ti coronat in tundu
po ammirai is bellesas tuas.
Aici no ses sa mellus terra de su creau,
chi de luxi t’hat prenu e colorau
po ammainai chini benit a ti biri.
Candu ti penzu o terra stimada,
de tristura mi prenit su coru
a ti biri sempiri ingriglionada,
de interessus in manus furisteras
sfruttada cun fumus e zimineras,
de bardaneris chi ferenanant sa natura,
prena de bombas, sordaus e bruvura,
impresonada de filu spinau.
Ma tui,…… podera o patria mia!
Chi aterus arroris avatu has lassau
po sa stima de fillus tuus atrivius,
mancai mali unius ma prenus
de balentia, po giogai su marranu
a sa morti, e tenni in poderi sa sorti
de is sardus chi bivint, sunfrint,
penant e bisant una terra liera
po is fillus insoru, sa chi tenint
in coru sempiri bia; bisant a tui,
Sardigna o patria mia!

Nessun commento:
Posta un commento