giovedì 9 maggio 2013

Su caminu ‘e sa vida

de Giangavino Vasco

Cun antigos ammentos
sa mente mi consolo,
ca su tempus prus nudda oe m’offerit.
Trazadu da sos bentos,
cun alas betzas bolo
in chirca ‘e ponner pe’ ube s’abberit
sa gianna chi serradu
m’at da ora su fadu,
lassandemiche fora, ube mi ferit
s’ànimu una tempesta,
cuàndemi su sonu ‘e donzi festa.

Ma su chelu annuadu
nudda mi lassat bìere,
como ch’in altu logos so chircande,
inube ismentigadu
m’apo sa gana ‘e rìere,
cando mi fit su tempus ingabbande,
pantàsimas mustràndemi
e sas folas contàndemi,
mudàndemi sas oras, chi colande
lestras si ch’andaian
in eras ch’issas solu connoschian.

Ma sa gana s’ischidat,
intr’ ‘e su coro istraccu,
de che catzare attesu donzi anneu;
e s’ànimu s’acchidat,
ca su fadu a teraccu
l’at impreadu, in custu tempus feu,
po peleare affannos,
in mesu ‘e sos ingannos
bordidos da su mundu tott’intreu.
E si pesat in bolu,
chircande in chimas altas su consolu.

Su ch’ancora apo in sinu
ch’at a bessire, si su coro abberzo.
Àteru tempus cherzo,
po sighir’ ‘e sa vida su caminu.

1°Premio alla XIX Edizione del Premio di Letteratura "Paulicu Mossa" - Sezione poesia in rima Bonorva 20 aprile 2013
 
 

Nessun commento:

Posta un commento