venerdì 2 agosto 2013

Ànimu meu

de Antonio Sannia

Bidu t'apo brincande che crabolu,
cuntentu in d'una tanca colorida,
de lizos e lidone fiorida,
lieru e bellu che puzone in bolu.

Allegru giogas cun sas mariposas,
cant' amore derramat sa natura,
cun laccanas e tulas d'ermosura,
e caminos cun petalos de rosas.

Est s'abreschida de sa pitzinnia,
chi tottu mustrat cun lugore nou,
aggiunghinde a su ch'est s'amore tou,
tintinnos e colores de armonia.

Brinca, in s'allegria, finas a crasa,
a banda lassa tottu sos fastizos,
e cando an esser siccos cussos lizos,
pius non gioghes, in su coro pasa.

Ammenta chi b'at frinas e b'at bentu,
e sa neula pronta est a calare,
che-i su sonnu a ti ch' inghiriare,
ca su fadu leande s'est s'appentu.

Non ti fetas mazare da' su 'entu,
e non sias che canna in mesu 'e riu,
paret tettera, ma non tenet briu,
finas s'abba la trazat che sirmentu.

Frimadi in cussa tanca, in su connotu,
e non brinches in laccanas anzenas,
mancari de recattu sian prenas,
ista attentu non peses avvolottu.

Lassa in pasu sos canes de cuile,
indebadas non b'andes a teraccu,
non che ponzas sa conca intro 'e su saccu,
si tenes abba, prenadi s'arile.

T'apo chèrfidu como cunsizare,
che caru amigu chi mi dat recreu,
addura intro 'e su coro ànimu meu,
po istrinas s'amore t'apo a dare.

Prima classificata premio di poesia sarda "Saboris e coloris de Iscroca" - Escolca 2013

Nessun commento:

Posta un commento