lunedì 1 dicembre 2014

A sa vida l'istringo sa manu.....


de Maria Luisa Pisanu

Andat su 'entu a mumuzoladas,
curren lestras sas nues in su chelu,
in sa terra de pruere unu velu
s'isparghede, cuande onzi colore,
allizados, sa foza e su fiore
paren totu fiudas ammantadas.

Ma, de incantu, tzessat donzi trina,
zogat su sole a fagher s'anda e torra,
ponen sas nues a su chelu forra
e, dae atesu, s'intendet su tronu.
Falan pispias e batin, in donu,
un'abba lena, durche, canterina.

E deo, frimmu, a costas de bracone,
ascurto, cun apentu, su cuncertu;
in su monte un'isprigu s'est abbertu
e torradu es su sole a s'acontrare,
Ad'ìspaneschidu e poto ammirare
cada cosa dae cust'ispuntone.

Bio nettas sas pedras in carrela
e sa teula paret tinta a nou,
sos muros sunu candidos che ou
e cada mata, de abba consolada,
si pesat arta, bene tramudada,
che palu rizzu, chi rezet sa vela.

Un'arcu in chelu si mustrat galanu,
sas lambrigas ch'an frantu su dolore;
a cada cosa torrat su colore
e deo, attesu, che mando s'anneu.
Torrat sa lughe, torrat su recreu
e a sa vida ristringo sa manu.

1° Premiu - "Cuncursu ‘e poesia Sarda – Armando Pira" Nugoro 2014


Nessun commento:

Posta un commento