martedì 17 marzo 2015

Resinnu


de Antonio Altana

Recuidas de crabas arrocadas;
móriga tra luzana e bia calchina,
repitzos, matzas, pesosas carradas

de granitu, istiros de ischina
ca tropu altu fit su pianale.
Dominigas in domo, meighina

de ozu elmanu, papinas cun sale
pro sos deghesset'annos gia semados
dae chimeras, travas de reale.

Tintas iscuras de disisperados
dissignos benidores cuntrapostos
da umores de litos ammajados,

ue su passadu manteniat acostos
a su giaju nuraghe chi mi giamat
da unu cras de fràigos iscumpostos.

Che tela de Penelope s'istramat
bisu de coro nende acisu meu
a iscrètida mente chi s'ismamat.

Cussa die su sole pro anneu
cueit sos rajos insegus sa nue
e de sa luna s'isciaridu impreu

resteit chin una falche fue fue
tota sa note in buluzadu mare,
preguntende: - A ue tind'andas tue?-

Istein sas cristas lestras a tancare,
ma tràsidas tratenent sos butios
de un'adìu dólfidu a resare.

Tando abbiveit sos lanzos lughios
nende-mi: "Como l'isco it'as lassadu
in cussa terra tua, ancora bios.

Lassadu as antarile isperriadu
a suspiros surzidos de bijones,
amigos, domo, ighinu, parentadu.

Lassadu b'as mudende sos briones,
a sardos culturales apostorzos
cun tapulos de dicios pro timones.

Lassadu b'as legumes chin sos orzos
ue b'an forrojadu àteru oro,
grassadores luende lanzos corzos

de silvas e de cavas chi coloro
cun prata ancora che deris diciosu,
paris a cuddos bóidos de su coro

bituleri in disterros chena gosu!"

Premio Ozieri di Letteratura Sarda - Targa messaggero sardo 2014


Nessun commento:

Posta un commento