A is alas de is follittas
Raffaele
Piras
Tòrras a
frorìri in is arregordus,
mama, e
s’anima si pònit a fai
cucurumèddus
de prexu cumenti
ti tòrrat
a biri in is campus birdis
de su
tempus nostu.
Ddas
allògu in su ciboriu
de s’anima
cument’e sacra
relichia e
sempiri prus
ddas nurdiu de surrùngiu,
is memorias nostas, mama.
T’hiat
imprenu s’arruga di arrù
e t’hiat
ingraiau sa bertula sa sorti
obrighendimì
a mi stentai
in su
trumentu de is erbas
prus marigosas.
Ma asuba tua,
a is ogus de s’anima,
nudda hat
potziu su tempus
de su
momentu chi una luxi noa
s’est
allutta in su coru e cunfinat
in s’umbra
is pantasimas de sa vida.
Hoi intrègu a is alas de is follittas
de sa
matta ‘e sa mindula
chi su
bentu est spingendi
a celu, su
pensamentu de tui
chi,
alcantzendimì is supricas,
ses
torràda de su giardinu
cungiau de
isteddus po arrimai
sa manu in
sa conca mia straca.
Arregolli, Innì, is arresus mius,
arricàddus cun is tuus
e
presentàddus a su Signori
po chi mi
fétzat intendi tuus
is carignus de is araxis
ch’is duendus atonginus
spìngint
finnas a su coru.
Secondo
Classificato al Premio di poesia sarda "Barore Sassu" Banari 2010
Nessun commento:
Posta un commento