mercoledì 12 aprile 2017

Alas de Gonario Carta Brocca


Alas
de Gonario Carta Brocca             

Furadu m’an sas alas, sas biancas
de cudda lestra lestra pitzinnia,
sa chi sonniait incunza ‘e galania
semenande in su coro birdes tancas.

Cando colao a bolu in sas carreras
peri benes e males de Sardinna
cando zuighe e ispada fit sa pinna
e parian sas cosas prus bragheras.

Sas promintas de vida accaenturadas
parene bive’ como in sos amentos
e sas visiones d’ateros mementos
s’istraman tra medallas ruinzadas.

Totu m’apo castadu, ocros e coro,
in milli ‘anzelios de sa veridade;
pazinas de zustissia e libertade
d’illusiones oarrande unu tesoro.

Com’est pasande cudda chirca manna
de paraulas e sonos e sentidos
chi paris chin sos annos son fuidos
a cudd’ala ‘e s’arcanu d’una janna.

Chi non bincana nudda e boidore
li dimando a su male de sa vida
ne mai arrumbet s’anima sidida
de s’arcanu fecundu de s’amore.

In andala astraada, solu solu,
cara a n-ue morit sole ando pianu;
pariat eris ... s’eris est lontanu ...
e su tempus leandemi est a bolu.

Mi leat a bolu chene m’iscapare
in sas arturas chene torradortzu.
In cale chelu, in cale s’iscusorzu?
In cal’’isteddu amparu ap’acatare?

In su caminu istranu de sa sorte
b’at unu frore iscuru e tosconosu
chi donni’omine rendet timorosu
cando s’intendet s’alinu ‘e sa morte.

A passu lentu sigo a avantare
tzertu chi su caminu at a finire
e finat pruere, famene e patire
in chelos inue totu an a pasare.

Terza classificata al concorso di Poesia “Quartucciu 2008”



Nessun commento:

Posta un commento