de Vincenzo Mura
Santuaini dulche
de memòrias e de mustu.
Festas de ammentos
e pagh’ ‘e cuntierras.
Sonat a totta fua
sa campana ‘e sos padres.
Palumbas nidas che nie
marettan immadonadas
in conca ‘e monzas
in andàina eretta.
Arrejonat sa tìnnida
de su frailarzu
cun ischintiddas rujas de attarzu.
Battu mùrina in drommischida
in su muru burdu.
Chìrriu ‘e sole isganadu.
Carrera eremerada.
Dae sos ojos
si che fuin palattos,
furcas de antennas,
mundos intonchinados de lama,
iscàtulas de ferru
pro piantos de sàmbene
e abusos chena fine
de ómines ferinos.
Unu corvu arròdiat
in sas coberturas de s’éremu.
Onz’àrvure at presse
de leare sonnu.
In sos giardinos tappetos de fozas.
Non m’istracco ‘e iscultare
su cuncordu lébiu
chi gallizat in s’aera.

Nessun commento:
Posta un commento