de Giangavino Vasco
Pitzinnu chi sa lughe ses bidinde
in custas primas oras de sa vida,
ti siat donzi die colorida
de custu tempus tou ch’est beninde.
E de gosu s’abberzan camineras
inube potas cùrrere cuntentu;
a favore ti siat donzi ‘entu,
paris cun bona sorte in su ch’isperas.
E cando a mannu ómine as èssere
chi
gherrare as a deper cun su mundu,àrmadi ‘e su sentidu prùs profundu
faghìndedi s’amore in coro intèssere.
Paris cun issu as a bincher sa gherra
contr'a su male chi creschet tottue,
dissipàndeche in chelu donzi nue
chi su sole che cuat a sa terra.
In sos sulcos chi l'as a semenare
an a crescher fiores coloridos,
ch'an a mustrare a tottus sos sentidos
chi s'ànimu che pesan a bolare.
E sas menzus ricchesas an a nascher
intr' e su pettus tou ancora nudu,
a su bisonzu dàndedi onzi azudu,
po ch'in sa terra tua potas pascher.
Ma cando donzi tempus t’est ridinde,
e ti paren sos bentos una frina,
non cretas chi b’at rosa chentz’ispina,
ammenta chi ses nàschidu pranghinde.
1°Premio alla XVI Edizione del Concorso in lingua sarda "Sa cuartina" – MEANA SARDO 11.11.2012
Nessun commento:
Posta un commento