Margarìtas inchìetas

de Andrea Chessa

Zustu in su postu meu,
in zentru 'e una clemèntzia noba,
so patìnde s'astràta maghìa
d'unu sole chi non caentat,
boches chi no ischìdan,
làgrimas chi non rughen.

E m'acàto sichindeti,
die chi non m'aisètas,
ammuntonande solutziònes
a custa resinnada agunìa,
e afundande sas ungras
in chelos de nues paràdas

A nudda, at a servìre
d'essere in comìntz'e cràs,
s'in ocros apo a tènnere
sos matèssi orizòntes,
e in poddiches
sas matèssi carinnas,

A nudda s'allegrìa,
si galu s'an a inténdere
tzòcos cròpinos de coro.

Ja de sa vida apo colau
tottu sos màres irfidiaos,
lassandem'in daesecus
sas rucradùras de s'anima,
apo bolau in supra 'e pràdos
de margarìtas inchìetas,
e galu, custa bida
est un'irmùrzu ch'irfrìttat.

Si podìa essere,
nèssi una borta,
de bìsos meos
s'isprìcu …