giovedì 12 settembre 2013

Arrèxinis

de Salvatore Usai

Fillu,
da bisi cussa làcana estremada,
atesu-atesu,
innui su celu e su mari
s’imprassant?
Cussu est s’orizonti
innui nascint is oras
e is diis morint.
At a benni su tempus chi,
fortzis de mala gana,
as a depi passai a s’atra parti
e lassai custa terra afrentada,
arredùsia in afrigìas arruinas.
Stràngius apeddiosus e faulàncius
si funti fatus meris
de su chi nosus,
meris no seus stètius mai.
No nc’at a essi prus
nisciuna arrexoni
chi t’at a poderai,
ti nd’ as a andai chene ti furriai
po podi sighiri a bivi.
T’ant’ a abetai custas arrèxinis
fadiadas e
stasias,
no traixast s’abetu…
Candu as a torrai, afortiaddas
cun inferturas ‘e isperas noas
e ladàmini
de friscu, giniosu machìmini,
aici ant’ a torrai a pillonai
prus fortis e frorèssias,
cravadas sempri prus a fundu
in sa terra
sa terra insoru…
sa terra tua.

1° Premio concorso letterario “Su Contixeddu” 2013 – Circ. Cult. Sardo - Brescia

Nessun commento:

Posta un commento