venerdì 17 ottobre 2014

L'apo agatadu


de Augusto Piras 

In mesu ‘e sas alzolas sena trigu,
infustu de suore e de isetos
imboligadu in undas de prenetos,
solu m’agato in custu mare antigu.

E non mi sulat sas velas su ‘entu
de sos grogos lamentos de sa zente;
che ìrridos m’ischidana sa mente
e s’ànima mi ponent in crebentu.

Eppuru fin’a deris su colore
de papaule in sas tancas doradas
m’allegraiat sas dies coladas
in s’isetu prommissu ‘e su laore.

Como corrogas a trumas piculende
intr’e s’ispiga prus non lassant ranu,
su malucoro tancat dogni manu
tempos de dolu lestros sunt benzende.

E una nue càrriga de runza
mi chinghet sos cunzados de sa vida
e dogni siguresa m’est fuida
de lòmpere a sa die de s’incunza.

Chilco in afannu lughes cussizeras
pro semenare s’ùltimu laore
pro chi brotet sa fide in su Segnore
a chi nidas mi torrent sas isperas.

L’apo chilcadu in d’una istazione,
l’apo agatadu, tristu e pagu sanu
cando m’at bidu fatu m’at sa manu
trimmulende colcadu in su caltone.

L’apo agatadu frantu in sa presone
che puzone chi non podet bolare,
o cun su cascu andende a protestare
disisperadu e brutu de calbone.

L’apo agatadu in pitzinnos famidos
in fèminas brivadas de s’onore,
in mutilados fertos in s’orrore
de gherras de signores abbramidos.

L’apo agatadu e mi lu tenzo in coro,
ca m’afoltigat sa gana de gherare
in su chi poto, pro poder torrare
avreschidas de pane e de decoro.


2° Classificato Sezione Rima al Premio di poesia “Tiu Finu” - Romana 2014


Nessun commento:

Posta un commento