Sinnore
so istraccu ‘e ti chircare
de
Antonio Francesco Pira
A
como est totta vida chi cammino
supra
puntas de pedras e pischinas,
con
sos pedes trapuntos de ispinas,
cun
sos ogros assuttos, succuttados
cun
sos pilos in conca imbiancados
Signore
so istraccu 'e ti chircare,
Signore
inoghe firmo a mi pasare
d'andare
in chirca tua inoghe fino.
T’hapo
chircadu in d'ogni carancolu
sa
notte ei su die in d'ogni giassu,
ghettande
s'ogru in giru in artu, in bassu
in
sos campos de chelu e in s’abissu
camimande
a dananti sempre fissu
chene
torrare mai in daisegus,
cando
creia de esser cun tegus
Signore
fia solu, sempre solu.
H'apo
fatu pregunta a Santu Paulu
a
Santu Perdu e a Santu Matteu,
ma
de te trazza rughes galileu
indissiu
nessunu no m’hat dadu;
a
intro de s'inferru so intradu
non
ch'esseras in mesu de su fogu,
Signore
meu non bi ses in logu
mancu
in sa domo 'e su diaulu.
E
tando inue ses Signore meu?
si
ses supra una nue a terra abbassia
o
che ses in dun'atera galassia
ue
pones sos Santos a s'ingrassu?
si
ses isortu torra passu passu
beni
bestidu de divina lughe,
s'abbarras
apiccadu a cussa rughe
e
non falas a terra non ses Deu.
Dae
cando ses postu in cussu tronu
no
intendes ne fruschiu ne boghe,
broit’est
chi non torras a inoghe
pro
‘ider sos mercantes de sa bussa,
chi
a tie ti ‘endene a s'ingrussa
a
pesu, a sa minuja sos cumissos?
o
tue de accordu ses cun issos
o
puru ses nessunu o non ses bonu.
So
'ezu, so istraccu, so iscrettiu
troppu
t'’hap’isettadu, dae minore
m'has'
ingannadu, tue Sarvadore?
ma
si mancu sarvadu ti ses tue,
si
torras cun sa rughe a pesa e rue
eo
non so Simone Cireneu;
basta
cantu istadu so babbeu. . .
basta
cantu cun fide t’hapo cretiu.
Nessun commento:
Posta un commento