Accunortadu
e bintu
de
Antonello Bazzu
…
Non serro oju,
prus
de su cabidale
est
tostu istanotte su lettu
che
pedra tumbale
e
non drommo…
So
solu…
Mi
càmbio ‘e costazu
e
mi tirat su lentolu…
Un’iscutta…
e isvilidu
e
sueradu
a
girare mi torro,
isconsoladu.
Est
nott’ ‘e basca nottesta
e
non si movet foza;
mannas
che luna ‘e maju
(chi
paret mi nde ruant subra),
lereddant
in chelu a mizas
e
mizas sas istellas,
rient,
no est de me malefadadu,
ma
intamen, de su dolu
e
de custu penosu bìver’ meu
pagu
puru, paret, nde l’importat.
Arrodiadu
‘e mudesa,
lughe
istudada,
e
ventana isbambarriada,
in•d
unu lettu ‘e tiria
sa
solidade mia
m’abbratzo
e
ch’esserat s’anzone’ ‘e rughe
de
s’ùltimu tusonzu,
mi
l’astringo,
la
faeddo… e la carigno,
accunortadu
e bintu
dae
su fogu chi mi brujat intro…
Mentzione
in sa setzione B de su cuncursu de poesia "A pes de Santu Padre"
Bortigale 14/9/2017
Nessun commento:
Posta un commento