mercoledì 21 ottobre 2020

A Beranu de Larentu Ilieschi

 


A Beranu de Larentu Ilieschi          

 

S’ierru puru, pianu pianu,

ch’est bessende, mancari a mala gana,

poi chi che mazzone intro sa tana

hat segregadu su genere umanu.

Ecco chi triunfante intrat beranu,

s’istajone magnifica e galana.

Comente naschen novellos fiores,

naschen in sinu novellos amores.

 

Beranu placat sas penas amaras

de tantos coros chi sun in tristura:

non s’agatat umana criatura

chi non lu rezzat cun su risu in laras,

pro sas tantas bellesas suas raras

chi regalat dogn’annu a sa natura.

Sas piantas chi prima fin in luttu

las preparat de nou a dare fruttu.

 

Non s’agatat dinari a la pagare

sa pius bella de sas istajones,

e dognunu cun versos e cantones

s’apprestan dignamente a l’onorare.

Sos partidos l’han cherfidu intregare

su resultadu ‘e sas eleziones,

in modu chi, de rosas circundados,

formen sas rosas de sos candidados.

 

Zertu, sa propaganda ‘e ogni tinta

s’intonat mezus cun sa primavera,

pro chi fiorit sa campagna vera

cun sa campagna elettorale finta.

Tantas persones de burbera grinta

oe saludan cun bona manera,

e ti prommittin chi faghen sa luna

in chentu fittas pro ti nde dar’una.

 

Cust’annada de nie e de miseria

como figurat in primu pianu:

sa destra narat chi fit gelu istranu

proveniente da-e sa Siberia,

ma sa sinistra li ripiccat seria

chi fit unu ciclone americanu.

E si oe fozida est dogni frua

dognunu narat ch’est opera sua.

Intantu sighit beranu a frunire

sas arvures de fozas e fiores,

prommittend’a massajos e pastores

sos fruttos ch’issos braman de godire,

e gai sighin puru a fiorire

sas prommissas de tantos oradores,

narzende: “Si votades solu a mie

no hazis pius ràndine ne nie.

 

Poi ch’amministrare sun ammissos,

tando faeddan cun diversu tonu.

Dognunu si dat aria ‘e padronu,

zintu da una rete de cummissos.

Tando dipendet propiu da issos

su tempus malu e-i su tempus bonu.

Ma sos pius ti mandan pro regalu

tassa, prejos de fogu e tempus malu.

 

E intantu su tempus de continu,

percurret s’infinitu quadrante:

su sole, senza perder un’istante,

sighit su sou fatale caminu.

Beranu puru, pro sou destinu,

andat e torrat a passu costante,

ma tantas suas prommissas sinzeras

diventan poi pallidas chimeras.

 

 

https://www.luigiladu.it/poesias/a_beranu.htm

Nessun commento:

Posta un commento