giovedì 23 settembre 2021

Ahi! canta delusione de Gaspare Mele

 


Appena isbarcadu in Somalia

chin su coro e sa ment’in cuntierra,

penso a domo e penso a s’Italia,

 

ca ingoi attidu m’an a facher gherra.

Penso chi ischiavu so jeo puru,

chei sos ischiavos de custa terra.

 

Inoche bi cheret coro forte e duru.

A biver in custu locu oprimente

su dolore si fachet pius maduru.

 

Su sole brusiat che focu ardente,

sa sabbia est semper in movimentu,

trubbada dae su ’entu prepotente.

 

Custu locu mi fachet ispaventu,

privu de funtanas, rios e trainos,

e de fruttura e de atter’alimentu.

 

No b’at istradas, no b’at caminos,

ne domos fattas de preda o carchina.

Aridos e siccos sunt peri sos terrinos.

 

In cada passu chi ponzo b’at ispina,

puliche penetrante, chinnich’e preucu.

S’abba chi la dàna che meichina!

 

De musca, muschittu, custu locu

est infettu. Sa tintula rabbiosa

chi punghet che punta de vocu.

 

Ahi! Canta delusione dolorosa.

Canta tristura, iscunfortu e pena

a bider cust’iscena piedosa.

 

Si una rasicada ti faches appena,

e no la curas deretta prontamente,

in pac’ora ti attaccat sa cancrena.

 

Lu ’ido, lu cumprendo dae sa zente

de su locu, prena de rugas e piacas,

chin sa carre martzida e pudente.

 

Inoche sas isperantzas sun pacas,

de nde ’essire dae custos malannos.

Nde perdes brios, fortzas e ragas.

 

Creschen puru e aumentas sos affannos;

sos ordines rigorosos chi t’imponene

ti fachen sos males pius mannos!

 

Sos mazores dae artu disponene

e sunu belvas umanas chena coro,

chi sa vida nostra a repentalliu ponene.

 

Iscriende custas cosas m’addoloro,

ca non poto iscriere a sa secura,

chena ruere in sas fritzas insoro.

 

Sa posta in partentza colat in censura

e si iscrio in malu so addittadu

cun dispretzu e punidu a pena dura.

 

Onzi vaeddu cheret meditadu.

Deves iscriere cuntentu, esultante,

pro esser bravu e bonu sordadu

 

e serbire s’Italia videl’e costante.

Ne deves offender sos nieddos,

ne de sas feminas esser amante.

 

Uffitziales e runzosos sergenteddos,

pro ben’issoro, ti naran a cad’ora

istupidos e presumidos faeddos.

 

Oh! Coro meu ispera e implora

chi dae sos perfidos e locu veu,

mi sarbet Deus e Nostra Sennora:

 

Chi nde torre su corzu a locu meu!

 

Chisimaio, abrile de su 1935

 

https://www.luigiladu.it/poesias/ahi_canta_delusione.htm

Nessun commento:

Posta un commento