Una dì nosu
eus a essi matas ispolladas
nàscias de unu sèmini
spratzinau de unu ‘entu de amori
chi sulat lèbiu
in custa nosta terra amada
de innui nascit sa luxi.
E incapas chi una dì
chene abbisòngiu de alas
culiluxi ap’essi ‘eu puru
po scullai s’intrama ‘e su scuriu
e intèssiri un’arranda
alluxentosa de ispera
intre is nais ancora infollitadas
de àteras matas
chi una dì s’ant a incarrerai
faci a s’atòngiu fridu.
Baixica…
culiluxi ap’essi ‘eu puru
e addìa de su scurigadroxu
faci a is mogoreddus silenus
nuscosus de murdegu e modditzi
ap’a intèndi suavis
is sonus de canna
chi unu ‘entu de amori
at a spràxiri in s’àlidu
de custa nosta terra amada
chi mai s’at a bolli lassai.
VENTO D’AMORE - Un giorno noi/ saremo alberi spogli/ nati
da un seme/ sparso da un vento d’amore/ che spira lieve/ su questa nostra amata
terra/ da dove nasce la luce./ E forse un giorno/ senza bisogno di ali/ sarò
anch’io una lucciola/ per disfare la trama del buio/ e tessere un ricamo/
luminoso di speranza/ tra i rami ancora frondosi/ di altri alberi/ che un
giorno si avvieranno/ verso l’autunno freddo./ Chissà…/ sarò anch’io una
lucciola/ e al di là del tramonto/ verso le silenziose colline/ profumate di
cisto e lentischio/ udirò soavi/ i suoni di launeddas/ che un vento d’amore/
diffonderà nel respiro/ di questa nostra adorata terra/ che mai vorrà
lasciarci.
1° Premio “Città di Nuoro” 2018
https://www.luigiladu.it/poesias/bentu_de_amori.htm
Nessun commento:
Posta un commento