venerdì 13 agosto 2021

A babbu meu de Antioco Casula (Montanaru)


 

Troppu has babbu meu tribuladu

Pro lassare a sos fizos calchi cosa;

E i sa fronte serena ispaziosa

Has in duros tribaglios sudadu.

 

E s’anima tua bona, generosa

Dolores e isventuras hat provadu;

Como ses pili canu iscunfortadu,

Poveru babbu! Sedidi e riposa.

 

Riposadi serenu accantu a mie

Chi t’amo tantu foras de manera.

Est tristu s’ierru umanu, est tottu nie,

 

Ma t’allegret su coro cudd’ispera

Chi fizu tuo offerit tottu a tie

S’ardore de sa sua primavera.

 

__________

 

 

Ecco a babbu meu!… S’ottantina

Dae meda hat passadu; est tottu canu,

Ma camminat derettu, ma est sanu

Nè ischid e ite siat meighina.

 

Faeddat pagu ca no hat dottrina,

Ma si faeddat, non faeddat vanu

Che zertos chi lean sempre libru in manu

E giùghene pro conca una cozina.

 

Serenu est in su fàgher, in s’andare

E cando faeddat narat giaru e tundu

Su chi sentid’in coro veramente.

 

A nessunu no ischit laudare

Ca ischit sas debilesas de su mundu,

Ca ischit cantu est varia sa zente.

 

https://www.luigiladu.it/poesias/a_babbu_meu1.htm

Nessun commento:

Posta un commento