martedì 2 settembre 2014

Bolos

de Giangavino Vasco

Cando una mariposa
frimmat muda su ‘olu
po si pasare subra unu fiore,
est sa natura ermosa
a li dare consolu,
donàndeli ‘e sa vida su durcore.
E issa, cun bramore,
sutzat e si sustentat;
e non li dat istragu
su ischire chi pagu
in mesu ‘e nuscos diligos ch’istentat.
Po calchi die o chida
mustrat sa ‘este sua colorida.

E non tenet ammentu
de su tempus coladu,
cando in sa terra fit istrisinande,
chircande cun istentu
su logu ube filadu
at sa domo chi bida l’at mudande
in su chi oe ‘olande
est de bellesa ispantu,
appentu ‘e lebiores,
ammàcchiu ‘e colores
chi che pintore tinghen un’accantu
s’aera isbiorida,
mancari curtza siat cussa vida.

Su sole caldu ebbia
in bolu l’accumpanzat
in padros chena dolu ne trumentu,
ube cun galania
sos fiores l’iscanzat
po chi li siat durche s’ausentu.
E in sa terra lentu
sighit su viver nostru,
cun gosos e dolore,
cun bisos in colore
de ammentos regoltos in su sostru,
ube ‘olat sa mente,
cando de nudda est prenu su presente.

2 dicembre 2013


1° Premio alla 3a Edizione del Premio di Poesia Sarda “Saboris e coloris de Iscroca” – Sezione poesia in rima ESCOLCA 28 giugno 2014 


Nessun commento:

Posta un commento