martedì 2 settembre 2014

Lughes de ispera

de Eliano Cau 

Non patiaìs prus custa pelea,
e custa gherra mala ‘engiat a fine;
aterunas sas boghes chi chergio intender jeo:
sa ‘oghe tua e tua,
che cantigos de festa a mesudie.

E a ‘osateros, dies de ispera,
in sas civìnas friscas de su monte,
in padentes de luna e de isteddos,
no arrancu ‘e orrosas
e mancu de armidda ‘os at a lomper:
prima, primu ‘e totus s’alenu
chi a issas ddis naschit de su coro.

In pàsidos meries,
sos arrasos de paghe
calant addasiaos,
e nìanta che frores de violas
dae manos de chelu.

Arbèschidas biancas ant a parrer,
si de su frore ‘e lavras,
un’errisu ddis apo a bier,
in lacanas de nues ‘oladore.

S’ant a isolver tando sos isteddos
in d’una unda lùdiga profunda,
modde solu ‘e lentore.

Su lumene ‘onu ‘ostu s’at a acciungher
A su cunsonu ‘e sas pregadorias,
cando in biancu velu
ais a camminae
accanta a custu poju,
custa paùle muda ‘e soledade.

Ais a intender àntidos sa die,
artos, pesaos fin’a su chelu tott’in d’una,
da una ‘ucca ‘e pèlleras de nie.

Tottu custu ‘os’impresset,
sendo a chigios calaos,
bascios de umilesa,
sena ispantu perunu,
comente soles tue, e tue puru.

Menzione d’onore al Concorso di Poesia "Quartucciu" 2014 


Nessun commento:

Posta un commento